کافور یک ماده ی چسبناک سفید؛ یا جامد شفاف معطر و یک ترپنویید با فرمول شیمیایی C10H16O است. کافور از چوب درخت همیشه سبز Camphor laurel و در بعضی دیگر از درختان خانواده ی Laurel و بویژه در درخت بدست می آید. این ماده می تواند به طور مصنوعی از روغن ترپانتین تولید شود. کافور به علت دارا بودن بوی خوش کاربرد فراوانی دارد و از آن به عنوان عنصری در غذا( بویژه در هند) ، مایع حنوط کننده، در جشن های مذهبی و برای اهداف پزشکی و دارویی استفاده می شود.
موارد استفاده:arrow_down::arrow_down:
کافور به عنوان نرم کننده برای نیترو سلولوز ، دافع حشرات ، ماده ی آنتی باکتریال ( ضد میکروب) ، در حنوط کردن و آتش بازی مورد استفاده قرار می گیرد، از آن به عنوان عنصری در غذا( بویژه در هند) ، مایع حنوط کننده، در جشن های مذهبی و برای اهداف پزشکی و دارویی استفاده می شود. . کافور جامد، بخاری آزاد می کند که بر روی فلزات یک پوشش ضد زنگ ایجاد می کند و آنها را از زنگ زدن محافظت می نماید.کریستالهای کافور برای محافظت از کلکسیون های حشرات در مقابل آسیب ناشی از دیگر حشرات کوچک به کار می رود. کافور در پزشکی نیز کاربرد فراوانی دارد. کافور به آسانی از طریق پوست جذب بدن می شود و مانند منتول احساس خنکی مختصری ایجاد می کند و به عنوان ماده ی بی حس کننده و ضد میکروب ضعیف عمل می کند. ژل های ضد خارش و ژل های خنک کننده موجودند که کافور عنصر فعال آنها به حساب می آید. کافور در مقادیر کم برای بیماریهای جزئی قلب و خستگی می توتند مفید باشد.
در قرن 18 میلادی کافور توسط Auenbrugger در درمان مانیا ( جنون) استفاده شد.
